Γοφάρι (Pomatomus saltatrix), το μήκος του φθάνει και τα 2 μέτρα και το βάρος του τα 50 κιλά. Το σώμα του είναι πλακωτό και μακρουλό, έχει χρώμα μολυβί και γαλαζοπράσινη ράχη, ασημόλευκη κοιλιά και με μια χαρακτηριστική έντονα μαύρη γραμμή από το κεφάλι μέχρι την ουρά, που σημειωτέον σβήνει μόλις ψοφήσει το ψάρι. Μπροστά από το ραχιαίο πτερύγιο φέρει 6 αγκάθια. Το στόμα του φθάνει μέχρι πίσω από τα μάτια του. Το κεφάλι του φθάνει το 1/3 του σώματός του.
Είναι αδηφάγο ψάρι και ζει μακρυά από τις εκβολές ποταμού, συνηθέστερα στο πέλαγος. Στις ακτές πλησιάζει την Άνοιξη. Έχει πολύ ισχυρά δόντια που κόβουν ακόμα και σύρμα. Κυριολεκτικά αποδεκατίζει τα κοπάδια μικρών ψαριών. Το κρέας του θεωρείται από ένα συγκεκριμένο ποσοστό ατόμων ότι είναι "νόστιμο" για κατανάλωση.
Για το ψάρεμα του, με την τεχνική του Casting, θα χρειαστούμε, πρώτα από όλα ποιοτικό εξοπλισμό και αυτό διότι όταν το μεγάλο γοφάρι "χτυπήσει" την αρματωσιά μας, τότε εμείς και τα εργαλεία μας δοκιμάζονται στα όρια τους!
Το καλάμι που θα χρησιμοποιήσουμε για το ψάρεμα του θα πρέπει να έχει action, τουλάχιστον, 200 γραμμάρια με δράση κορυφής, αφενός να μπορείτε να κάνετε όσο το δυνατόν μακρινές βολές με την αρματωσιά μας δολωμένη ολόκληρη φρύσα, καλαμάρι, σουπιά κτλ. αφετέρου να αντεπεξέλθει στην μάχη με το ψάρι.
Ο μηχανισμός μας θα πρέπει να είναι και αυτός πολύ καλή ποιότητας, 10χίλιαρος ή ποιο μεγάλος, μικρής σχέσης για να μπορεί να βγει το ψάρι με χαμηλή σχετικά δυσκολία και η μπομπίνα μας γεμισμένη με νήμα από 0,22 εώς 0,27 ή πετονιά 0,40 εώς 0,45 πολύ καλής ποιότητας.
Η αρματωσιά που χρησιμοποιούμε σε αυτή την περίπτωση είναι η γνωστή σε όλους, σταθερή με πολυάγκιστρο και συρόμενο μολύβι με syssi στη μάνα. Απλά σε αυτή την περίπτωση το παράμαλλο μας είναι κατασκευασμένο με σύρμα 40 εώς 60 λιβρών στο οποίο έχουμε περάσει δύο ή τρία αγκίστρια (ανάλογα με το δόλωμα μας) μεγέθους 4/0 έως και 6/0 και στην άκρη του δένουμε ένα αγκίστρι του ίδιου μεγέθους ή λίγο μεγαλύτερου. Επίσης, το παράμαλλο μας δεν θα πρέπει να ξεπερνάει σε μήκος την μίση οργιά και αυτό διότι θα μας δυσκολέψει στην βολή μας.
Για την σύνδεση της μάνας με το παράμαλλο μας θα χρησιμοποιήσουμε στριφτάρι Νο3 ή Νο4 πολύ καλής ποιότητας!
Αφού δολώσουμε το νωπό μας ή το ζωντανό δόλωμα στην αρματωσιά μας θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στη βολή μας διότι μπορεί να καταστραφεί τελείως φεύγοντας από την αρματωσιά μας, οπότε σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να ξανά δολώσουμε ή στη χειρότερη να μην φύγει το δόλωμα μας από την αρματωσιά μας κατά την βολή αλλά να "κρεμαστεί" από αυτήν και πέφτοντας στο νερό να έχουμε την λανθασμένη εντύπωση ότι το δόλωμα μας ψαρεύει!
Έτσι καλό είναι, στη περίπτωση που το δόλωμα μας είναι μαλακό, να κάνουμε χρήση ελαστικού νήματος, ασφαλίζοντας έτσι καλύτερα το δόλωμα μας επάνω στην αρματωσιά.
Τέλος θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τα γοφάρια θα τα ψαρέψουμε κυρίως μετά το σούρουπο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τα ψαρεύουμε και την ημέρα. Ακόμα, κατά την διάρκεια του ψαρέματος μας θα πρέπει να ελέγχουμε στην κάθε μισή ώρα το δόλωμα μας διότι, αν αυτό λιανίζεται από τα μικρόψαρα θα πρέπει να το ανανεώνουμε και ταυτόχρονα να γνωρίζουμε την κατάσταση του σημείου του οποίου ψαρεύουμε. Όταν έχει μικρόψαρα και το δόλωμα μας κατασπαράζεται από τα μικρά ψάρια της περιοχής σημαίνει ότι στην περιοχή δεν έχει κάνει ακόμα την εμφάνιση του το κοπάδι που ζητάμε!
Του Βασίλη Βασιλαρόπουλου.
Ψαρεύω για να ζω.... ζω για να ψαρεύω!!
Να δείξω λοιπόν και εγώ πώς ψαρεύουμε στα μέρη μου τα γοφάρια με φρύσσα ακέφαλη.
Θα χρειαστούμε τα παρακάτω υλικά:
Τα σύρματα είναι ένα 10λιμπρο για μέχρι 4κιλά ψάρι και ένα 20λιμπρο για μέχρι 6-7 κιλά ψάρι.Επενδυμένα με νάυλον.Αγκίστρια αρκεί να είναι μεγάλα και δυνατά.Στρεφτάρια το ίδιο.Επειδη απο εταιρία σε εταιρία αλλάζουν τα νούμερα έβαλα και ένα αναπτηράκι bic για σύγκριση μεγέθους.
Αρχικά κόβουμε ένα κομμάτι σύρμα το πολύ 80cm και δένουμε στο ένα του άκρο ένα αγκίστρι μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα.
Στη συνέχεια δένουμε άλλα δύο ή τρία αγκίστρια(λίγο μικρότερα) ανάλογα το μέγεθος της φρύσσας..
Στην άλλη άκρη του σύρματος περνάμε ένα στριφτάρι και το σταθεροποιούμε με το κατάλληλο σωληνάκι πατώντας το με ένα πενσάκι.
Και το αποτέλεσμα.
Όπως είπα και παραπάνω την φρύσσα την θέλουμε ακέφαλη για να χάνει αίμα.Την ανοίγουμε στη μέση και καρφώνουμε το πρώτο αγκίστρι στην ραχοκοκαλιά στο σημείο που κόψαμε το κεφάλι και τα υπόλοιπα τα καρφώνουμε εσωτερικά στη σάρκα με το τελευταίο 2-3 πόντους πάνω από την ουρά.Κλείνουμε τη φρύσσα προσεκτικά για να μην βγούν τα αγκίστρια έξω.Δένουμε με ελαστικό νήμα εκτός απο τα σημεία που είναι τα αγκίστρια και επιμένουμε στο κομμάτι της ουράς για να μας δώσει μεγαλύτερη σταθερότητα κατά τη ρίψη.
Το αρματώνουμε όπως την κλασική μονάγκιστρη με συρώμενο βαρίδι ή μη ή και χωρίς. Σε περιοχές που απουσιάζουν τα ισχυρά ρεύματα μπορεί να δουλέψει και με ειδικό φελλό για μεσόνερα ή επιφάνεια.Το στήσιμο της αρματωσιάς με φελλό γίνεται όπως στο εγγλέζικο,με στόπερ για να ελεγχουμε το βάθος.
Αν όλα πάνε καλά κάποια στιγμή θα γευτούμε αδρεναλίνη και θα χορτάσουμε σάλτα.![]()
Τελευταία επεξεργασία από τον χρήστη Dimitris Kaletsios : 26-10-2014 στις 19:53
Σελιδοδείκτες