Θέμα: Σωστή τοποθέτηση για μολυβακια.

Συνηθως ξεκιναμε το ερματισμα απο κατω προς τα πανω,δηλαδη τα μικροτερα μπαινουν προς το παραμαλο.Υπαρχουν και περιπτωσεις που το ερματισμα γινετε και αναποδα με τα βαρυτερα προς τα κατω σε συνθηκες εντονων ρευματων για να μην παρασυρετε ο φελλος.Επισης κατι πολυ συμαντικο ειναι να αφηνεις δυο μηκη φελλου απο τελευταιο σου μολυβακι για να μην εχεις μπερδεματα της αρματωσιας οπως δειχνει στο σκιτσο.

Εαν ο φελλός λέει π.χ 6 +3 πρέπει να βάλω οπωσδήποτε 3 gr. ή μπορώ και λιγότερα?
Είναι καλύτερα να βάλω πολλά μολύβια σε μικρά νούμερα ή λιγότερα και μεγάλα νούμερα?
Π.χ 3×1gr ή 10 × 0.3 gr ?

Πότε βάζουμε μολυβακια και πανω στο παράμαλλο?και αν βάζουμε,είναι το ίδιο βάρος όπως της μάνας ή αν βάλω να είναι τα πιο μικρά νούμερα?

οταν τα ρευματα ειναι τετοια που δεν αφηνουν το παραμαλλο να κατεβει, πολυ μικρα νουμερα κατω του 0,10 και σε μακρια παραμαλλα.

Προσωπικά δεν χρησιμοποιώ καθόλου ερμάτισμα στο παράμαλλο, για δύο κυρίως λόγους:

Επειδή κατά συντριπτικό ποσοστό χρησιμοποιώ fluorocarbon στα παράμαλλά μου, υλικό που γλιστράνε πολύ εύκολα τα μαλακά μολυβάκια, θα πρέπει είτε να τα σφίγγω υπερβολικά (ανεπιτυχώς πολλές φορές), με αποτέλεσμα να πληγώνω την λεπτή και εύθραυστη πετονιά ή να αποφεύγω τις μακρινές βολές. Ένας ακόμη βραχνάς στο κεφάλι μου, που στο ψάρεμα που κάνουμε δεν είναι και λίγοι οπότε προτιμώ να αποφεύγω.

Κυριότερα όμως με την τοποθέτηση μολυβιών στο παράμαλλο, πιστεύω πως χάνω το πλεονέκτημα της όμορφης - ελεύθερης παρουσίασης που μου προσφέρει το όποιο μήκος έχω επιλέξει να χρησιμοποιήσω στην κάθε περίπτωση. Αν χρειάζεται λόγω ρευμάτων κλπ οπωσδήποτε να προσθέσω βάρος χαμηλότερα, προτιμώ να περιορίσω ανάλογα το μήκος του παράμαλλού μου και να εξακολουθήσω να ερματίζω μόνο στη μάνα.

Στην περίπτωση της σταθερής αρματωσιάς, μια μικρή παραλλαγή των παραπάνω σχεδιαγραμμάτων και που πιστεύω πως αξίζει να μοιραστώ, είναι η εξής:

Αν για παράδειγμα χρειάζομαι 1gr βάρους στο σημείο του φελλού, προτιμώ να τοποθετήσω 10 μολυβάκια των .1gr (αντί τέσσερα των .25gr ή δύο των .5gr πχ) τα μισά μπροστά από το φελλό και τα υπόλοιπα μισά πίσω . Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένα άκαμπτο σημείο εκεί που είναι η στριφταροπαραμάνα και που αποτρέπει την πετονιά από το να μπλέκει σε αυτή (ιδιαίτερα αν η μάνα είναι μαλακή που προτιμώ).

Ακόμα καλύτερα αποτελέσματα (σε σχέση με το μπλέξιμο) με λιγότερο μπελά και μεγαλύτερη ευκολία στην τοποθέτηση (μετακίνηση), είχα από τότε που ανακάλυψα τον παρακάτω σύνδεσμο της cralusso.

τελικα ειναι τι βολευει τον καθενα, παραδειγμα με αυτη τη στριφτοπαραμανα μονο δυσκολειες ειχα σε πολυωρα ψαρεματα, υστερα απο αρκετες ριψεις αρκετες φορες κοαγε πανω στην μανα και δεν αφηνε το αγκιστρι να κατεβει στο επιλεγμενο βαθος.
τα βαριδια πριν και μετα τον φελλο μπαινουν μονο σε σταθερη αρματωσια την οποια δεν μπορουμε να δουλεψουμε αν το βαθος που θελουμε να ψαρεψουμε ειναι ισο ή μεγαλυτερο απο το μηκος του καλαμιου μας.
τα βαριδακια στην fluorocarbon ειναι 1 ή 2 με βαρος 0,07 ή και ελαφρυτερα και μπαινουν σε μακρια παραμαλλα τα οποια οταν εχει ρευμα δεν εχουν το καταλληλο βαρος για να βυθιστουν, για να μην γλυστρανε τεντωνεις πρωτα την πετονια και μετα τα σφιγγεις απαλα, ετσι ουτε το παραμαλλο πληγωνουν ουτε γλυστρανε.

καλησπερα σας, εχω ενα θεματακι, τα μολυβια ενω τα σφιγγω ειτε με πενσα ειτε με το χερι σφιχτα, αυτα με το που τεντωσει λιγο η πετονια παιζουν πανω κατω, και μαζευονται ολα μαζι . πως διορθωνεται γνωριζει κανεις?

Εξαρτάται από τα μολύβια που χρησιμοποιείς, μάρκα, σκληρά, μαλακά, μέτρια. Σε γενικές γραμμές δεν σφίγγουμε πολύ τα μολύβια, είτε με πένσα, είτε με το χέρι, αν τα σφίξεις πολύ χαλάει το σχήμα και χαλαρώνουν. Σε πολλές περιπτώσεις φταίει και η μάνα, μου έχει τύχει μάρκα που δε μπορώ να τα σταθεροποιήσω με τίποτα, γλιστράνε από την πρώτη βολή...

Με εκτίμηση
Θοδωρής