Τσιπούρα (επιστημονική ονομασία: Sparus aurata - Σπάρος ο χρυσόχρους). Τα  τελευταία χρόνια η εκτροφή της έχει αυξηθεί κατακόρυφα με τις μονάδες αναπαραγωγής της να βρίσκονται σχεδόν σε όλη την Ελληνική επικράτεια. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση του πληθυσμού της αφού πολλά ψάρια, είτε δραπετεύουν από τα κλουβιά που εκτρέφονται λόγο ατυχημάτων, είτε απελευθερώνονται κατά την διάρκεια της εκτροφής τους για διάφορους λόγους.
Τα ψάρια όμως που «δραπετεύουν» ή απελευθερώνονται δεν έχουν την ίδια συμπεριφορά και χαρακτηριστικά με αυτά που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στο φυσικό τους περιβάλλον. Το καθαρό και έντονο ασημί χρώμα σε όλο το σώμα με το χαρακτηριστικό χρυσαφί μπροστά από τα μάτια και το ελαφρύ κόκκινο στα βράγχια του «άγριου» ψαριού είναι τα χρώματα που κάνουν την διαφορά με αυτά του «σκαστού». Η τσιπούρα η οποία έχει μεγαλώσει στο ιχθυοτροφείο έχει σαν χαρακτηριστικό τη σκούρα απόχρωση του ασημί στο σώμα της χωρίς να είναι έντονα τα χρωματικά χαρακτηριστικά της αλανιάρας. Αφενός τα χρυσά φρύδια της και η κόκκινη απόχρωση στα βράγχια δεν είναι αρκετά διαυγές, αφετέρου το σχήμα του σώματος της είναι πιο «στρογγυλό» από αυτό της άγριας και φυσικά τη μεγάλη διαφορά τη διαπιστώνουμε στη γεύση της (εικ.1-2)

Εικόνα 1: Τσιπούρα Ιχθυοτροφείου

Εικόνα 2: Τσιπούρα άγρια.

Την τσιπούρα θα την αναζητήσουμε σε αμμώδες και μεικτούς βυθούς και σε τόπους με μεγάλα διαστήματα ποσειδωνίας και γενικά σε τόπους που είναι πλούσια σε όστρακα και μύδια που αποτελούν τη κύρια τροφή της. Οι τσιπούρες είναι πρωτάνδρα ερμαφρόδιτα ψάρια, δηλαδή γεννιούνται πρώτα ως αρσενικά και μετά το πέρας περίπου 3 χρόνων κάνουν αναστροφή φύλου και γίνονται θηλυκά. Ενηλικιώνονται σεξουαλικώς ως αρσενικά όταν γίνουν 2 χρονών (μήκος 20 - 30 εκατοστά, βάρος 350 με 400 γραμμάρια). Όταν γίνουν 3 χρονών (μήκος 30 - 40 εκατοστά, βάρος 600 γραμμάρια περίπου) οι τσιπούρες γίνονται θηλυκά και η εποχή της αναπαραγωγής της είναι από τον Οκτώβριο έως το Δεκέμβριο. Επομένως η αναζήτηση των μεγάλων ατόμων θα γίνει κυρίως μετά τον Δεκέμβρη όπου τελειώνει και εποχής της αναπαραγωγής της και τα ψάρια που πλησιάζουν αυτή τη εποχή της ακτές είναι κυρίως τα μεγαλύτερα και λόγο της απόθεσης των αυγών τους, τα πιο πεινασμένα. 
Η τροφή που αναζητά η τσιπούρα κατά τους χειμερινούς μήνες είναι πλούσια σε πρωτεΐνη και αυτό φαίνεται από τις προτιμήσεις της στα δολώματα που της προσφέρει ο ψαράς. Μεγάλα κομμάτια φαραώ, ολόκληρο αμερικάνο, πορφύρα, σαρδέλα και φυσικά το καραβιδάκι (μαμούνι) πολλές φορές διπλό δολωμένο, είναι μερικές από τις προτιμήσεις της! Τους καλοκαιρινούς μήνες η τσιπούρα αλλάζει διατροφικές συνήθειες και μπορεί να τιμήσει σχεδόν οποιοδήποτε δόλωμα της προσφέρουμε μιας και η ανάγκες της για την απόθεση λίπους λίγο πριν από την αναπαραγωγή της είναι μεγάλες.
Η αρματωσιές που χρησιμοποιώ για το ψάρεμα της τσιπούρας είναι κυρίως το σταθερό και το μονάγκιστρο με sissy (εικ. 3 -4 ). 

Εικόνα 3: Σταθερό μονάγκιστρο

Εικόνα 3: Μονάγκιστρο με sissy

Βέβαια στην αναζήτηση μας για την καταλληλότερη αρματωσιά για το ψάρεμα της «κυρίας» θα συναντήσουμε πολλές και διαφορετικές επιλογές ανάλογα με τον τόπο, την εποχή αλλά και το δόλωμα που χρησιμοποιεί ο εκάστοτε ψαράς. Ο λόγος που προσωπικά, τις ψαρεύω με «μονές» αρματωσιές είναι η καχυποψία της μιας και αυτό είναι από τα κύρια γνωρίσματα που την χαρακτηρίζει. Η αρματωσιά που θα κατασκευάσω θα είναι όσο το δυνατόν διακριτική αλλά και ταυτόχρονα, δυνατή! Δεν θα βάλω σε καμία περίπτωση πούλιες, χάντρες κτλ, και θα προσέξω το αγκίστρι μου να είναι καλά κρυμμένο μέσα στο δόλωμα μου. Ακόμα και η βολή που θα κάνω θα είναι τέτοια ώστε το δόλωμα μου να πέσει στο νερό στην καλύτερη δυνατή κατάσταση! Μια τσιπούρα δύο και τριών κιλών που θα τιμήσει το αγκίστρι μας θα το κάνει εφόσον και αν,  τίποτα από αυτό που θα δει μπροστά της δεν θα την πονηρέψει και όταν τελικά το κάνει θα παλέψει μέχρι την τελευταία στιγμή για τη διαφυγή της! Είναι πολλές οι περιπτώσεις που το ψάρι ήρθε μέχρι την απόχη μας και τελευταία στιγμή έκοψε το παράμαλλο μας. 
Επειδή μια αρματωσιά ξεκινά από τον μηχανισμό μας έτσι και εγώ θα ξεκινήσω λέγοντας ότι το πρώτο και απαραίτητο εξάρτημα της αρματωσιάς μου είναι το sock leader. Είναι αυτό που θα κρατήσει την αρματωσιά μου και κατά την διάρκεια της βολής μου αλλά και στη περίπτωση που αυτή πέσει λίγο μετά από μια συστάδα κοφτερών βράχων, σκαλωμάτων κτλ. Η διάμετρος του θα είναι από 0,45mm έως και 0,60mm πολύ καλής ποιότητας και φυσικά όσο το δυνατόν αόρατο. Ο κόμπος που κάνω για την σύνδεση του με την μάνα του μηχανισμού είναι ο Double Uni (εικ. 3) . Είναι ένας κόμπος εύκολος στη κατασκευή του και αρκετά αξιόπιστος στο ψάρεμα μου.

Εικόνα 3: Κόμπος Double Uni

Κατά την άφιξη μου σε έναν άγνωστο ψαρότοπο  στον οποίο θα αναζητήσω της τσιπούρες το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι να δω, αν είναι δυνατόν, την μορφολογία του βυθού. Ο τρόπος είναι ο εξής, δένουμε ένα μολύβι στην άκρη της μάνας, χωρίς αρματωσιά, κατόπιν πραγματοποιούμε μια βολή στο σημείο που θα ψαρεύουμε και αφού το μολύβι μας ακουμπήσει στο βυθό αρχίζουμε σιγά σιγά να μαζεύουμε. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να καταλάβουμε περίπου, την μορφολογία του βυθού. Αν ο βυθός είναι τραχύς με πολλά σκαλώματα, δυνατά ρεύματα κτλ θα προτιμήσουμε να ψαρέψουμε με ένα σταθερό μονάγκιστρο στο οποίο τις περισσότερες φορές η χρήση απελευθερωτή είναι απαραίτητη μιας και στο τράβηγμα του ψαριού μπορεί εύκολα να σκαλώσει το μολύβι μας με κίνδυνο να χάσουμε την αρματωσιά μας αλλά κυρίως το ψάρι! Για την κατασκευή της αρματωσιάς  μου χρησιμοποιώ τα εξής υλικά, στριφτάρι μαύρου χρώματος, μεγέθους 4 ή 5 για την σύνδεση της αρματωσιάς μου με το sock leader, η πετονιά η οποία θα χρησιμοποιήσω για την βάση της αρματωσιάς μου έχει μήκος από ένα μέτρο έως και τρία και είναι διαμέτρου 0,35mm έως 0,45mm πολύ καλής ποιότητας. Για την σύνδεση του παράμαλλου με την παραμάνα χρησιμοποιώ στριφτάρι μεγέθους 3 το οποίο το ασφαλίζω με ελαστικά στόπερ. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγω τα μπερδέματα της αρματωσιάς μου. Την μεγαλύτερη σημασία θα τη δώσω στο παράμαλλο μου και αυτό διότι είναι αυτό που θα καταπονηθεί περισσότερο από τα σαγόνια μιας μεγάλης τσιπούρας. Έτσι λοιπόν το παράμαλλο μου αποτελείται από πετονιά εξαιρετικής ποιότητας fluorocarbon με τη διάμετρο του να κυμαίνεται από 0,35mm έως 0,45mm και μήκος λιγότερο από αυτό της μιας οργιάς. Για το αγκίστρι τέλος έχω να πω ότι είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι «το μέγεθος δεν μετράει» σε αντίθεση με πολλούς ψαράδες που πιστεύουν το αντίθετο. Το αγκίστρι μου έχει πάντα μέγεθος ανάλογο με το δόλωμα που χρησιμοποιώ έτσι ώστε να είναι σχεδόν αόρατο κρύβοντας το μέσα του, αποφεύγοντας με αυτό τον τρόπο, όσο είναι δυνατόν, την έντονη καχυποψία που χαρακτηρίζει την, αλανιάρα κυρίως, τσιπούρα! 
Στην περίπτωση που ο βυθός είναι ήπιος με μεγάλα διαστήματα άμμου και χωρίς σκαλώματα κάνω χρήση μονάγκιστρης αρματωσιάς με sissy. Ο λόγος που δουλεύω την συγκεκριμένη αρματωσιά σε αυτό το βυθό είναι ότι, αυτή η αρματωσιά είναι πιο «πονηρή» στο ψάρεμα της τσιπούρας διότι από την στιγμή που πέσει στο νερό και αφήνοντας τα φρένα μου ανοιχτά το ψάρι μπορεί να “παίξει” με το δόλωμα μου και στο τέλος να το αρπάξει χωρίς να βρει καμία δυσκολία από το μολύβι μου και το πονηρέψει! Τα υλικά είναι ακριβώς τα ίδια σε ποιότητα και διαμέτρων με αυτά της μονάγκιστρης με την μόνη διαφορά ότι εδώ το στριφτάρι με το παράμαλλο μου δένεται απευθείας επάνω στο shock leader. Επίσης κατά την διάρκεια της ημέρας και όταν τα νερά είναι καθαρά προτιμώ να κάνω χρήση μικρού μεγέθους sissy για ευνόητους λόγους. Πιστεύω και εύχομαι να έγινα κατανοητός και να βοήθησα με τα παραπάνω τους φίλους ψαράδες που αρέσκονται στο ψάρεμα της κυρίας!

Του Βασίλη Βασιλαρόπουλου.